Gaby in Engeland

Voor dit gebouw stapte ik uit de taxi. Ik liep naar de deur en drukte op de bel. Een verlegen stemmetje riep dat ik naar boven mocht komen. Met kriebels in mijn buik stapte ik de lift in en ging ik naar de vierde verdieping. En daar stond in de deuropening een heel schattig meisje in haar roze pyamaatje. “Hello, my name is Gaby, and are you Rida?” Verlegen knikt ze, en pakt ze met haar linkerhand mijn uitgestoken rechterhand vast. “My mummy is there” en ze wijst naar Sobia.

Een tijdje later zit ik aan de thee (met melk natuurlijk!), en praten we over mijn reis. Of alles goed is gegaan, en of ik erg moe was. En eigenlijk was ik best wel heel erg moe, na maandagnacht van de zenuwen maar drie uur te hebben geslapen, en dinsdagnacht in de bus ook maar een paar uurtjes. Of ik strakjes misschien eventjes wilde slapen. Nou, heel graag!