Gaby in Engeland

Zo, ik zit in Engeland. Na een lange reis ben ik uiteindelijk aangekomen in Southend on Sea.

Eerst met de auto naar het treinstation in Hoofddorp, toen met de trein naar Amsterdam Amstel, waar Eva, Marjo en Ruud me uitgezwaaid hebben toen ik met de bus naar Londen vertrok. Eenmaal in Londen aangekomen, ben ik met de metro naar het Liverpooltreinstation gegaan, en vanaf daar ging de trein naar Southend on Sea. En als allerlaatste mocht ik met de taxi van het station in Southend naar het huis waar ik het komende half jaar zal wonen.

Ik zag er best wel tegen op, zo in mijn eentje deze reis te maken, maar gelukkig viel het allemaal harstikke mee. In de bus zat ik naast een aardig meisje, en ik heb zelfs een beetje kunnen slapen in de bus. (Dat is voor mij best wel een wonder, want ik val nooit in slaap als ik in de bus of auto zit). Rond ongeveer drie uur in de nacht waren we bij Calais aangekomen, waar we eerst door de douane moesten. En dat was niet een keertje “passport please”. Nee, ik heb geloof ik wel 4 keer in mijn moneybelt moeten grabbelen om dat ding tevoorschijn te halen. Maar het was allemaal uiteindelijk niets voor niets, want twee mensen van onze bus mochten uiteindelijk niet mee naar Engeland. Deze twee “illegalen” moesten dus achterblijven in Calais, en wij gingen vervolgens met de tunnel het kanaal onderdoor.

Rond zeven uur kwam de bus aan in Londen. Ik heb vanuit de bus nog een blik kunnen werpen op de bevroren Theems. Echt super mooi zag dat eruit, zo dat bevroren water in het donker met allemaal lichtjes van allerlei gebouwen, de Big Ben en het London Eye.

Eenmaal aangekomen op het Victoria Station, was het een klein stukje lopen naar de Underground. Wat trouwens nog best wel een gedoe was met die koffer. Ik was van te voren een beetje nerveus over de poortjes bij de metro, of ik wel met mijn koffer er door heen zou passen, maar gelukkig paste dat makkelijk. Wat wel een punt was, waren de trappen…De foto boven dit bericht is een voorbeeld van zo´n soort trap. En met een koffer die vol zit met spullen voor een half jaar, is dat best wel lastig op zo´n trap. En oja, het was ook nog eens spitsuur, dus het zal er wel apart uit moeten hebben gezien. Zo´n klein meisje met een knalrood hoofd, wat in de drukte, treedje voor treedje, een mega-koffer naar boven beneden/beneden sleept...

Bij de trein had ik meer geluk, er waren namelijk roltrappen, en een aardige conducteur hielp me met het tillen van mijn koffer in de trein. Ook de eerste keer in mijn leven een taxi nemen ging prima. Maar dat is eigenlijk wel logisch, want je noemt het adres, de koffer wordt de auto ingetild, je stapt in, en je stapt precies voor de deur weer uit.