Ik vind in het Engels praten erg lastig. En meestal vind ik dat niet eens zo erg. Tuurlijk vind ik het soms onwijs lastig als ik iets wil zeggen, en het lukt gewoon niet, maar ik ben toch vaak stil, en luisteren vind ik vaak fijner, dan de hele tijd aan het woord zijn. Het verstaan van mensen, dat dat vaak niet lukt, daar kan ik me echt aan ergeren.
Zoals bijvoorbeeld maandagavond. Sobia had me gevraagd of ik naar het treinstation wilde gaan, om alvast een treinkaartje voor haar te kopen. (Ze moest namelijk de volgende dag in het spitsuur naar Londen voor een examen te maken, en door nu alvast een kaartje te kopen, bespaart het haar tijd in de ochtend omdat je in het spitsuur erg lang in de rij moet wachten om een kaartje te kopen.) Dus ik ging naar het treinstation, en ik vraag aan de kassa om een kaartje voor de volgende morgen, naar Londen. En er zat een erg leuke jongen bij de kassa.
Dus die jongen zegt tegen me, meisje, je kan dan morgen beter via het andere treinstation reizen, want dan is je kaartje 10 pond goedkoper. Maar er was alleen iets, ik bedoel waarom zou het 10 pond goedkoper zijn, dan moet er dus iets zijn…en toen kwam er iets, wat ik dus niet kon verstaan, ik begreep het gewoon niet, ook niet na twee keer herhalen.
Dus ik leg aan hem uit, dat dit kaartje niet voormezelf is, maar dat ik in opdracht voor iemand koop, en of hij het oké vind als ik eventjes diegene bel, om te vragen wat ik zal doen, en dat ik daarna beslis wat voor kaartje ik ga kopen. Dus ik Sobia aan de telefoon, probeer het uit te leggen. Maargoed, ik + Engels + telefoon, dat werkt bij mij niet echt, ik vind het al lastig om iets uit te leggen in het engels, en al helemaal via de telefoon, en als ik iets probeer uit te leggen, wat ik zelf ook niet echt snap… conclusie, ik begreep er niet zoveel van, en Sobia al helemaal niet. Dus ik vraag aan de jongen, of hij misschien via de telefoon wil uitleggen wat voor kaartje Sobia nou het beste kan kopen, en ik geef mijn telefoon aan hem. En toen legde de jongen het nog een keer uit aan Sobia, dus ik luisteren, en toen begreep ik het, het is dus tien pond goedkoper, maar de reis duurt tien minuutjes langer. Uiteindelijk heeft Sobia voor het duurdere kaartje gekozen, dus die jongen tegen mij, met zo´n grapjes gezicht, iets in de trant van : nou ik snap het niet hoor :P En toen vroeg hij iets, maargoed, ik kon het weer eens niet verstaan, dus ik sorry.. wat zei je, maargoed, als je het dan nog een keer vraagt, is het grapje allang niet meer leuk meer.. Op dat soort momenten, vind ik het toch echt jammer dat ik soms zo weinig mee krijg van wat mensen tegen me zeggen. Om grapjes te kunnen verstaan, of dubbelzinnige opmerkingen, of complimentjes, wat dan ook…
Maargoed, wat er dan ook gebeurd, (als mensen dingen zeggen ofzo), altijd vriendelijk blijven lachen… (ja soms heb ik gewoon echt geen zin om voor de zoveelste keer te vragen wat iemand nou bedoeld..) en dan is lachen, een prima oplossing. (Behalve dan als iemand je erg boos aankijkt, dan kan je wel beter even nog een keertje vragen wat diegene bedoeld :P)
Trouwens weetje wat die jongen na een tijd je vroeg, of ik van Holland vandaan kwam. Dus ik zo, ja, kan dat horen door de dingen die ik zeg? En ja, dat kon hij, ik praatte volgens hem namelijk typisch “Dutch”.. Grappig want ik vond dat je bij Vichy en Jeanette dus echt heel goed kon horen dat ze van Italië kwamen, maar bij mij is het dus precies hetzelfde, mijn Engels geeft aan dat ik van Nederland kom…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten