Gaby in Engeland

                                          

Dinsdag ging Sobia dus het examen maken om “hoger op te komen” in de dokterswereld.

Ze vertrok om 7 uur van huis en ze kwam om half 9 savonds terug. (Ja, dat examen duurde echt ongelovelijk lang!) Gelukkig was Rida deze ochtend snel met omkleden (normaal moet ik altijd eerst heel veel keer vragen of ze op wil schieten) en waren we dus optijd klaar voor de taxi. Taxi heen naar school, en taxi terug naar school. Heen was eigenlijk hetzelfde als alle taxi-ritjes. Namelijk, een chagarijnige taxichauffeur, die de hele rit klaagt dat er teveel file staat, en dat het zo druk is op de weg, dat het altijd zo druk is bij de scholen, en er allemaal auto´s staan geparkeerd en dat er kinderen rondrennen..

Terug was een keertje anders dan normaal. Rida en ik lopen het schoolplein af, en we gaan naar de taxi die voor de school geparkeerd staat. We staan voor het raampje, en we vragen of het voor “kebbie” is. (Rida boekt de taxi op mijn naam, maar als ik zeg dat het voor Gaby is, dan begrijpen ze het niet, omdat mijn naam hier uitgesproken wordt als kebbie).

Dus de man zegt, ja, ik had jullie al herkend, ik reed vorige week ook voor jullie, stap maar in. Dus wij stappen in, en vervolgens vraagt de man waar ik vandaan kom. (Ja, blijkbaar valt mijn Nederlandse accent toch niet zo goed te horen als wat ik dacht na het gesprek met de jongen op het treinstation). Dus ik zeg dat ik van Nederland kom, en die man kijkt me aan en vraagt, Oh echt? Ben je daar wel zeker van? Dus ik: Ja, mijn beide ouders en opa en oma enzo komen ook uit Nederland, ik ben echt puur Hollands.. De taximan: Oh, ja, je bent zo klein voor een Nederlander.. en je bent niet blond. Ja een knap gezichtje, met dat donkere haar, maar niet echt Nederlands.. Ik denk dat je Spaans bent. Ik schud mijn hoofd. Dan begint hij een heel verhaal (een monoloog van ongeveer een kwartier lang). Dat hij van geschiedenis houdt, en dat hij het aan me uit wil leggen. En dat de spanjaarden vroeger in Nederland aan de macht waren, en dat ik daarom waarschijnlijk iets van Spaans in mijn bloed heb zitten. En ook over de invloeden van de Nederlanders hier in Southend. (Hij begon allemaal straatnamen van Southend op te noemen, de van Bommelstraat (en allemaal andere Nederlandse namen), en dat deze straten zo zijn genoemd omdat de Nederlanders hier veel invloed hadden een hele poos geleden. Ook begon hij allemaal gevels aan te wijzen, dat de gene met een rechte driehoek van de Engelsen zijn, en diegene met een beetje een soort kromming erin door Nederlanders zijn gemaakt. Oja, en dat wij zo goed zijn in dijken bouwen.

In ieder geval, hij vond het leuk om zijn kennis over Nederland met ons te delen.

Ik kon het trouwens ook maar half volgen, hij heeft nog veel meer verteld, maar zoals ik al eerder heb geschreven, die taxichauffeurs.. ik versta ze voor geen meter :P (Vandaag bedacht ik me ook dat dat niet alleen aan het “pure Britse accent” ligt dat ik ze niet kan verstaan, maar ook omdat ze natuurlijk met de rug naar je toe praten, zodat je het gezicht alleen in de spiegel kan zien, en omdat er best wel een afstandje zit tussen de achterbank en de plek waar hij zit).

Toen we bijna thuis waren, vroeg hij of ik de volgende keer een rode bloem in mijn haar doe, en of ik castagnettes meeneem… want echt, hij was er 100 procent zeker van dat ik Spaans bloed heb. En oja, “Dat mijn kleine dochtertje mooi haar heeft”, zei hij wijzend naar Rida..

Jeetje, zie ik eruit als 30 ofzo?? schoot er door mijn hoofd.. Dus ik aan de man uitleggen, dat het dus echt niet mijn dochter is, ik ben zelf achttien, en zij is 8, helloooo, tien jaar is wel erg vroeg om zwanger te zijn he!