Oke, dit gaat een lang verhaal worden…
Zoals ik dus al zei, moet ik deze week heel veel werken. Sobia werkt deze week op maandag tot en met zondag van 1 tot 9 uur savonds. Dus ze gaat om half 2 van huis weg, en komt rond half tien thuis. Dat betekend dat ik sochtends Rida wakker maak omdat Sobia uitslaapt, en dat ik met Rida stilletjes probeer te ontbijten.. proberen ja, want dat is erg lastig. Stil en Rida gaan namelijk echt niet samen, het volume van de tv moet namelijk onwijs hard staan, en Rida houdt erg van gilletjes maken. Maargoed, zelf heb ik er niet zoveel last van.. voor Sobia is het natuurlijk wel wat minder, maar tja, ze kiest er zelf voor om “uit te slapen”. Verder lijken de ochtenden erg op elkaar. Elke ochtend herhaal ik vaak om half 8 dat Rida een beetje op moet schieten met haar chocolademelk op te drinken, om tien over half 8 dat ze haar tanden moet gaan poetsen, om tien voor 8 moet ik meestal nog tien keer op de deur kloppen of ze al eens eindelijk klaar is met het tandenpoetsen. Om tien over 8 moet ik een paar keer vragen of ze op wil schieten met het aantrekken van haar schooluniforum, om kwart over 8 kam ik snel Rida´s haar, en dan snel schoenen en jas aan, niks vergeten? En dan hollen we naar benenden waar de taxi meestal al op ons aan het wachten is. (Deze week gaan we elke ochtend met de taxi, omdat Sobia dus nog aan het slapen is.)
Als ik dan weer thuis kom met de bus, is Sobia inmiddels wakker. Maandag heb ik beide badkamers schoongemaakt. En normaal is Sobia dus aan het werk, en als ik dan huishoudelijke klusjes moet doen, doe ik dat gewoon lekker op mijn eigen manier (gewoon één doekje voor het bad, douche en de plankjes etc, en één emmertje met sop, en overal één keer langsgaan), maar deze week is Sobia dus thuis, en eigenlijk moet ik dus van Sobia schoonmaken met tig verschillende doekjes, eentje voor de douchekuip, eentje voor de deurtjes van de douche, eentje voor het bad, en voor elk “onderdeel” een ander sopje in een ander emmertje, met een ander schoonmaakspulletje… En dat duurt dus 3 keer zo lang als dat ik in mijn eentje bezig ben.
Maargoed, gelukkig is Sobia dus maar een week in de vijf weken de ochtenden thuis, en kan ik voorlopig weer lekker op mijn eigen manier schoonmaken. Want schoon wordt het heus wel. ( En ja, ik heb een beetje geprobeerd te vragen waarom mijn manier van schoonmaken niet goed is, maar Sobia is dus erg precies, en vond dat dus geen goed idee. Helaas. )
Dinsdag heb ik het huis helemaal gestofzuigd en de dingentjes afgestoft. En vandaag hoefde ik gelukkig nietzoveel te doen. (Ja, oke, de prullenbakken legen, maar daar was ik zo mee klaar). Om half drie, dan loop ik naar de bushalte, en dan haal ik Rida op van school.
Als we thuis komen eten we wat, en dan is het speeltijd. Deze week begin ik dan rond een uurtje of 6 aan de afwas (teminste, dat is de bedoeling), daarna nog eventjes met Rida haar huiswerk doen, en dan is het rond zeven uur “mijn eigen tijd”. Dan mag ik dus van Sobia op mijn kamer gaan zitten, en dan is het de bedoeling dat Rida tv gaat kijken ofzoiets. Rond 9 uur moet ik dan Rida naar bed brengen. En om half tien komt Sobia thuis. Maar, deze tijden, daar komt in de praktijk dus niks van terecht.
Het is namelijk zo dat Rida haar moeder eigenlijk deze week niet ziet. Ja sochtends misschien als Sobia wakker wordt van Rida´s gilletjes, en dat ze dan half slaapt/half wakker is en tegen Rida mompelt. Of savonds, als Rida het slapen zo lang mogelijk probeerd uit te stellen, omdat ze dus nog even haar moeder wilt zien… Wat ik eigenlijk harstikke logisch vind… een hele week je moeder niet zien (en je vader al helemaal niet) is niet niks….
Maargoed, omdat Rida dus haar moeder niet echt ziet is Rida deze week erg lastig. Maandag toen we thuis van school kwamen begon het. Ze wilde alleen chocola eten, en weigerde om iets anders te eten. Na twee poppenlepeltjes rijst en een mini stukje sauzijzenbroodje rende ze van tafel weg, en kwam terug met chocola in haar mond. Waar ze dat nou van daan had gehaald? Dus ik word boos, en zeg dat ze de rest van de chocola wat ze nog in haar hand had moet terug leggen. Nou dat ging dus niet gebeuren. Ik pak de chocola uiteindelijk uit haar handen, leg het ergens hoog neer, en zeg tegen haar dat ze er niet aan mag komen. En of ze dat begrepen heeft. Ze knikt. Dan commandeerd ze tegen me dat we gaan spelen, ik ben namelijk stout geweest volgens haar, want ik heb haar chocola afgepakt, en daarom moet ik naar de gevangenis. Ik zeg dat ik best wil spelen, maar geen gevangenisje, laten we memories doen. Dus ik pak de memories, en als ik terug kom zie ik Rida op een stoel staan om bij de chocola te kunnen. Ik zet haar op de grond, en zeg dat dat niet de bedoeling is, en dat ze het niet begrepen heeft, en dus leg ik haar nog een keer uit dat teveel chocola niet goed is. En dat ze naar me moet luisteren, en als ze niet naar me luistert, dan ze dan naar bed moet.
Terwijl ik mijn praatje bezig ben, zit ze met haar armen naar me te graaien/slaan, en ook over dat pak ik haar armen stevig beet, en zeg dat ik dat niet fijn vind dat ze zo doet, en als ze nog een keertje me probeerd te slaan, dat ik haar dan naar de slaapkamer stuur. Rida gaat vrolijk door… Na een aantal boze woorden van mij pak ik haar vast en breng haar naar de slaapkamer en zet haar boos op het bed neer. En stay there!
Nadat ik me omdraai om de deur open te doen, springt ze al van het bed af, rent ze naar de deur, en probeerd ze langs me te komen. Dus ik boos herhalen dat ze niet lief geweest is, en dat ze een poosje op haar kamer moet blijven totdat ze weer normaal doet. Maar, Rida is Rida, en blijft dus echt niet op haar kamer. Telkens springt ze van het bed af, en kijkt ze me eerst met grote ogen aan, maar doet daarna een gemeen lachje en probeert er vrolijk van door te gaan. Ik met een steeds hardere en bozere stem, probeer haar duidelijk te maken dat het niet grappig is, dat het geen speeltijd is, en dat ik erg boos op haar ben. Maargoed, Rida gaat gewoon door met lachen, aan mijn kleren trekken, aan mijn benen hangen etc etc. Op een gegeven ogenblik had ik er een beetje genoeg van. Ik wil haar geen pijn doen, en mijn geschreeuw en stevig vastpakken hielp niet, dus ik ben uiteindelijk naar mijn eigen kamer gegaan. Waarna Rida me natuurlijk achterna wilde gaan, maar ik heb de deur maar voor haar dichtgehouden, en geschreeuwt dat ik het zat was. Na een poosje geeft Rida het op om naar binnen te komen, en uiteindelijk is het allang tijd om de afwas te doen. Dus ik kom naar buiten, en Rida zit voor de tv. Ik denk, als ik nu begin met een preek tegen haar, krijg ik die afwas nooit af… Dus ik nam me voor om eerst de afwas te doen, en daarna met Rida te gaan praten. Maar al na 1 minuut begint Rida te zeuren dat ze pijn heeft (ik had haar namelijk volgens haar te stevig vast gepakt, en of ze chocola mocht). Ik negeer haar, en probeer de afwas te doen. Na ongeveer 5 keer een gil van Rida kan ik het niet laten om te zeggen dat ze haar mond moet houden, en dat ik boos op haar ben. Dan komt Rida na nog 3 keer gillen op me af gerent, en gaat ze aan mijn benen hangen en springen naar mijn armen zodat ik de afwas niet meer kan doen. Ik wordt boos, zeg dat ze me met rust moet laten, leg haar uit dat ik de afwas moet doen. Eventjes is ze stil, en dan zegt ze. “Are you sad Gaby?”. Dus ik haar uitleggen, ja, en dat ze zich ongelooflijk vervelend gedragen heeft, en dat ik teleurgesteld in haar ben, en dat ze naar me moet luisteren, en dus niet aan me benen moet gaan hangen, en al helemaal niet slaan. Oke knikt ze. Dus ik vroeg, waarom ze niet naar me luistert, en waarom ze zich als een meisje van 4 gedraagt. Nou, dat had ik beter niet kunnen doen. Want ze was absoluut geen meisje van vier, en ze had heel goed geluisterd! Dus zeg boos dat ik deze discussie niet wil, dat ik al genoeg keer heb uitgelegd dat ik vind dat ze zich vervelend gedraagd, en dat ik wil dat ze weg bij me gaat, want ik wil de afwas afmaken. Na nog een aantal van dit soort dingen is het 9 uur en breng ik Rida naar bed. Ze vraagt me nog of ik het allemaal tegen mamma ga vertellen. Ik leg haar uit dat ik Sobia inderdaad vertel wat er gebeurd is, omdat ze de waarheid moet weten. Rida protesteert, en ik zeg dat ik geen zin heb in discussie en dat ze moet gaan slapen. Toen ben ik naar mijn kamer gegaan, ik zou namelijk nog deze avond gaan skypen met pappa, mama en Eva thuis, dus ik neem me voor om om kwart over 9 nog een keertje bij haar te gaan kijken. (niet dat ik verwacht dat ze slaapt :P)
Dus ik skypen, en om kwart over 9 ga ik bij Rida kijken. Ligt ze gewoon te slapen!
Om kwart voor tien komt Sobia thuis, en ze vraagt hoe het is gegaan. Dus ik leg haar uit dat ik het vandaag erg lastig vond gaan, en ik noem de voorbeelden van Rida´s gedrag op.
Sobia lijkt er een klein beetje van te schrikken, en zegt tegen me dat als ik haar voor de tv zet, dat ze dan wel rustig tv gaat kijken. Ik zeg dat ik dat echt geprobeerd heb, maar dat ze alles behalve rustig was. Dan legt ze me uit dat Rida deze week lastiger is dan andere weken omdat ze zich alleen voelt. Ze zegt tegen me dat ze morgen in haar lunchpauze naar ons zal bellen, zodat Rida misschien daardoor misschien wat vrolijker wordt, en dat ze waarschijnlijk beter naar me zal luisteren.
Dan is het dinsdagochtend, zeven uur. Ik ga naar de slaapkamer van Rida en Sobia, om Rida wakker te maken, maar zie dat Rida al haar bed uit is. En dat is dus echt een groot wonder, want meestal moet ik naar heel veel keren zachtjes fluisteren, Rida, wakker worden, Rida opstaan, en uiteindelijk eindigt dat ik de dekens weg moet trekken, en Rida dan met veel gezucht en gemekker achter me aan komt. Maargoed, ze zat dus al op de bank tv te kijken. Ik kwam binnen, wenste haar een goede morgen, en zei dat ik het onwijs goed van haar vind dat ze al zelf wakker is geworden. Dan zegt Rida, “Gaby, jij bent stom”… “Ja, je hebt mama verteld dat ik gister vervelend was, en ze noemt alle dingen op die ik gister tegen Sobia verteld heb. “en daarom vind ik je niet lief”. Dus ik leg haar uit dat ik de waarheid tegen Sobia moet vertellen, en als ze wil dat ik leuke dingen tegen Sobia zeg, dat ze zich dan ook maar liever moet gedragen. Waarop Rida tegen me zegt dat ze zich lief heeft gedragen.
En daar gaan we weer, weer die herhaling, weer die discussie. Op een gegeven ogenblik zeg ik dat het niet gaat om welles of niets, dus wel of niet goed gedragen, want daar verschillen we van mening in. Maar dat Rida gewoon naar me moet luisteren, of ze nou wil of niet.
En toen bleef ze stil. Verder ging de dag eigenlijk best wel goed. Want ze luisterde beter naar me dan maandag.
Woensdag was het weer iets minder. Nog steeds was het wel beter dan die ene maandag. Maar toch werkte ze een paar keer echt niet mee. (Lees de hele keukenvloer nat maken met de plantenspuit, het weigeren op te ruimen, toen ik boos werd mij in mijn gezicht nat spuiten (oke het was eigenlijk wel verfrissend want je krijgt het best wel warm van boos worden :P) Maargoed, ik moest haar wel even duidelijk maken dat dit echt allemaal niet kan… En oja, nog zo´n leuk spelletje: alle lichten in het huis uitdoen, zodat je niks meer kan zien, en als je ze weer aandoet, doet zij ze weer uit. Wat je ook doet, niks helpt. Ik kan boos op haar worden (Boos worden vind ik al erg lastig, maar ik vind het vooral lastig met weinig boze-woorden-kennis. En dus geen scheldwoorden, maar dingen zoals, I am disappointed!, angry!, not good!, not nice!, stop it!, don´t do that!, listen to me, now! Als je dan moet zoeken naar zo´n woord, dan komt je boosheid zoveel minder goed over…), stevig beetpakken en haar even op “de gang zetten (ala idee van de naughty step), maar ze blijft lachen, gillen, wegrennen en het licht uit doen. Tja, dan ga ik maar op mijn eigen kamer zitten. Net zolang totdat het grappige voor haar eraf is. En dan beginnen we weer opnieuw…
En nu is het donderdag. Tot nu toe gaat alles echt heel erg goed. Wat me echt verbaasd na deze andere dagen. We hebben koekjes gebakken. (en oke, ze wilde persee van haar eigen deel een megakoek maken ipv allemaal kleine koekjes zoals het hoort. En ik dacht, oke, laat haar dat maar doen, dan zijn ze straks klaar, en dan is hare mislukt, dan ziet ze maar eens in dat ze beter naar me kan luisteren. En ja hoor, de koekjes die ik had gemaakt waren erg lekker, en die van haar wilde maar niet gaar worden…. Tja.. een beetje beteuterd was ze wel, maar ze heeft haar lesje in ieder geval geleerd, en gelukkig vond zij ook dat “mijn koekjes” wel goed gelukt waren J)
Het is dus niet zo dat Rida echt alleen maar irritant is, en alleen maar kan gillen en aan mijn kleding kan trekken. Ze kan soms wel echt leuk en lief zijn… Vandaag vroeg ze bijvoorbeeld in de taxi hoe het was op “mijn school”. Ik had haar namelijk s´ochtends gezegt dat ik vandaag een gesprek zou hebben met een school die engelse cursussen geeft. Toch leuk dat ze dat onthouden heeft.
Verder is mijn een ding deze week echt heel erg duidelijk geworden. Van thuis heb ik meegekregen dat ja-zeggen tegen je kinderen wel gemakkelijk is, maar dus echt niet de beste oplossing. En dat begreep ik toen wel, maar nu wordt het me voor mij in de praktijk dus nog duidelijker. Nee zeggen is echt onwijs lastig. Ja zeggen is in veel gevallen makkelijk, om het gillen, krijsen, zeuren of zelfs slaan uit de weg te gaan. Maar hoe vaker je ja zegt, hoe meer het kind eraan gaat wennen. En dat nee zeggen dus onzettend belangrijk is, want dan leert het kind er beter mee om te gaan. Dit is dus bij Rida het geval. Ze heeft de afgelopen tijd weinig nee te horen gekregen, en als ze nu een keertje nee van mij te horen krijgt, gaat ze uit haar dak. En ik hoop haar dus de komende tijd meer gewend te laten raken aan de nee. En dat zal vast lastig worden, maar ik vind het belangrijk om het wel te doen.
